Kondensator to element dwukońcówkowy służący do gromadzenia ładunku elektrycznego. Ilość zgromadzonego ładunku zależy od pojemności kondensatora i przyłożonego napięcia.

Pojemność kondensatora wyrażana jest w F (faradach). Jeden F to dosyć duża wartość, więc najczęściej spotykamy kondensatory o pojemności μF i nF. Dodatkowym parametrem kondensatora jest napięcie przebicia wyrażane oczywiście w V. Ale o tym dokładnie za chwile.

Kondensator składa się z dwóch okładek na których gromadzi się ładunek i dielektryka oddzielającego okładki.

Dielektrykiem może być każda substancja izolująca przepływ prądu. Od tego jaki dielektryk zastosujemy i od jego grubości zależy wartość napięcia przebicia kondensatora. Dielektrykiem może być powietrze, plastik, ceramika.

Symbol kondensatora to:

Przy łączeniu kondensatorów jest odwrotnie niż w przypadku rezystora.

Połączenie równoległe:

Wynika to z tego, że sumuje się powierzchnia okładek kondensatorów w układzie.

Połączenie szeregowe:

Kondensatory spolaryzowane:

Są to kondensatory, w których ważna jest polaryzacja. Są to kondensatory elektrolityczne i tantalowe.

W jego symbolu jest zawarta informacja o tym jak ma on zostać podłączony. Jednak nie zawsze zaznacza się plus. Wtedy trzeba popatrzeć na wygląd okładek. Pusta lub prosta okładka oznacza plus. Na obudowach kondensatora spolaryzowanego jest zawsze zaznaczony minus zasilana, albo jest jedna z nóżek elementu dłuższa co oznacza plus.

Kondensator zmienny(trymer):

Istnieje także kondensator o zmiennej pojemności.

Jego pojemność zmienia się regulując powierzchnie okładek. Przeważnie się to kondensatory powietrzne.